Dit is voor mij weer een pittige. Het is de bedoeling dat ik nog meer binnen keer, ik zit nog steeds thuis in quarantaine. Eerst een week met gewone griep, daarna een week met de andere, C. versie. Als je gevraagd hebt om een herstelbewijs ... Geen ernstige klachten hier, beetje hoesten en keelpijn. Met etherische olie, kruidenthee, voedingssupplementen en rust tot nog toe prima te doen. Alleen is dat niet waar deze post over gaat. Ik word nu gedwongen/ uitgenodigd om nog dieper bij mijzelf naar binnen te gaan, er is verder niets anders. Soms kijk ik nog even op Facebook, maar sluit dat dan gauw af omdat de energie die daar vanaf komt niet de energie is waar ik in wil zitten. Ik was net aan luisteren naar een helingsceremonie van Xi Earthstar (link in de opmerkingen), toen het ineens binnenkwam. De energie op Facebook en bij de mensen rondom mij is de planetaire energie die in stand gehouden wordt door allerlei mindcontrol systemen (energetisch en fysiek). Lichtwerkers zijn hier extra gevoelig voor, die pakken die energie feilloos op. Is het misschien een idee om deze energie niet weg te stoppen, te veroordelen of tegen te vechten? Is het misschien de bedoeling dat we deze energie liefdevol aankijken in onszelf en daarmee de planentaire mindcontrol systemen verzwakken en afbreken? Dit systeem houdt de illusie in stand dat we van elkaar afgescheiden zijn, terwijl we diep van binnen weten dat alles energetisch met elkaar verbonden is. Gaan jullie met mij mee op reis naar binnen? Wat zit er nog in mij en in jou dat de illusie van afscheiding met Bron in stand houdt? Als mega manifestators zijn wij in staat om de weg begaanbaarder te maken voor degene die hier nu nog niet aan toe zijn. Ik wens ons allen liefde en wijsheid toe in onze zoektocht naar verbinding met het AL.

Er is een ander soort sterkte en kracht te vinden na ziekte. Een diepere connectie en dankbaarheid voor het lichaam en een dieper begrip en compassie voor mensen die lijden.   Het is ook een manier om opnieuw geboren te worden, om tevoorschijn te komen als een nieuwe jij met geüpdatete cellen en DNA.   Ben zacht voor jezelf, laat je lichaam het proces doorlopen op zijn/ haar eigen tijd en eigen manier.   Luister naar de mensen die een diepe connectie met de natuur hebben. Jouw lichaam is natuur.   Misschien zegt je lichaam dat het een dokter nodig heeft, ga dan naar een dokter en neem medicatie. Maar check het altijd eerst met je lichaam, niet met je hoofd. Je hoofd kan maar 5% van de informatie verwerken, je lichaam kan 95% procent. Zorg ervoor dat er geen storing is van de energie van andere mensen en dingen is, voordat je incheckt in je lichaam. Zo ontvang je de pure boodschap. Om dat te bereiken: verbind met je hart, omhul jezelf in puur wit licht en maak een sterke verbinding met de aarde. Wees dan stil en vraag je lichaam. In het begin is het misschien alleen een zacht fluisteren, hoe meer je oefent, hoe duidelijker de stem wordt.   Met grote dankbaarheid, je hogere zelf

Geen noodkreet, maar een hartekreet.   Tot nog toe houd ik mij over het algemeen afzijdig van alle voors en tegens, het is voor mij een reis naar binnen. Zoals mijn binnenwereld eruit ziet, zo ziet de buitenwereld eruit. Wat ik aandacht geef groeit.   Toch is het nu blijkbaar de bedoeling dat ik andere perspectieven ga geven hier, hoe oncomfortabel dat ook voelt voor mij.   In mijn werk ben ik de afgelopen jaren erg gaan oefenen met andere perspectieven geven aan mijn leerlingen. Ze zitten soms zo vast in hun eigen denkbeeld, dat het ze echt niet lukt om een andere blik op hun situatie te krijgen. Als ik ze dan ze dan een ander perspectief schets, hebben ze in ieder geval meer keuze dan eerst.   Ik merk dat er steeds meer kinderen lijken te ontsporen, ze voelen de verbinding met hun klasgenoten, de leerkracht en de school niet meer. Ze kwetsen anderen en hebben zichzelf niet meer in de hand. Dit gebeurt op bijna alle scholen. Leerkrachten die zwetend naar school gaan, tegen een burn-out aanzitten en niet meer toekomen aan waar hun hart ligt: kinderen inspireren en helpen te groeien.   Als ik om mij heen kijk zie ik hetzelfde in de maatschappij gebeuren, mensen die elkaar kwetsen, die zo vast zitten in hun eigen denkbeeld dat ze de ander uit het oog verliezen. We zijn de verbinding met elkaar, met ons diepere zelf en met de wereld om ons heen totaal kwijt.   Hoe komt het toch dat we de weg zo kwijt zijn? Waar gaan we heen met zijn allen?   Naar totalitaire controle waarin iedere stap die je buiten je eigen huis zet aangevraagd en goedgekeurd moet worden? Iedereen een chip in zijn lichaam waarmee je dag en nacht gevolgd kan worden? Dat je echt niet meer zelf hoeft na te denken, omdat alles voor geregeld wordt? Dan is de afscheiding van de mensen met elkaar, de samenleving en de wereld compleet.   Het is zo'n glijdende schaal waarin we zitten, steeds een stapje verder, wat eerst onmogelijk leek te zijn, is nu ineens volkomen normaal.   Ik wil iedereen vragen eens een ander perspectief in te nemen en te kijken welke informatie je vanuit dat andere perspectief krijgt.   Ik kreeg onlangs van iemand een krant die ze bewaard hadden voor mij, met een artikel over bijen. Ik bladerde de krant door en schrok van indringende zeer negatieve energie die de krant overbracht. Daarmee kreeg ik meer respect voor en inzicht in de mensen die dagelijks kranten lezen en het nieuws kijken.   Na het bekijken van het andere perspectief ga je op een rustige plek zitten. Keer naar binnen en ga op zoek naar de dingen die jou raken, daar zitten jouw pijnpunten. Geef ze de ruimte, bedank ze voor de geleerde lessen en laat ze vrij.   Echte vrijheid komt van binnenuit en ik blijf werken aan een tijd waarin dat de belangrijkste les is die we onze kinderen leren.   Liefs Ilse

Jarenlang heb ik me afgevraagd, wie en wat ben ik nu eigenlijk? Ben ik een beelddenker? Ben ik HSP-er (hoog sensitief persoon)? Ben ik gelukkig?